Para sa mga taong patuloy na ginawa lamang ay magmahal ngunit patuloy na nasasaktan. Para ito sa inyo, kayong nagpapakamartyr sa pag-ibig.
Hey guys! This is a spoken word poetry about love but I’m sorry it’s in Filipino language. I’m sure to make it up to my readers who can’t understand our language, I swear! So here it is, enjoy!
Isa, dalawa, tatlo
Tatlong mga salita lamang ang gusto kong marinig sa’yo
Mga salitang alam kong magpapatibok sa nangungulila kong puso
Mga salitang alam kong magpapaikot sa aking mundo
Dumating nga ang araw na iyon
na iyong napagtanto na iniibig mo rin ako
“Mahal din kita”
Napakasarap pakinggan
Napakasarap paulit-ulitin sa aking isipan
Mahal, naaalala mo pa ba?
ang mga pinagsaluhan nating ala-ala
Nakahiga tayo noon sa damuhan
Nakatanaw sa mga bituin at napaka liwanag na buwan
Nasa iisang kumpas ang pintig ng ating mga puso
Sumasayaw sa indayog ng pagmamahalan nating dalawa
Ang tibok ng puso ay tunog musika
Kitang-kita sa iyong mga labi
ang ngiting alam kong ni ninuman ay hindi mababawi
Maski ang iyong mapupungay na mga mata
ay ngumingiti sa sobrang tuwa at saya
Naaalala mo pa ba?
Noong tayong dalawa
ang nasa bisig ng bawat isa
Para tayong nasa nobela
na kung saan alam nilang magkakatuluyan silang dalawa
Pero mahal, naaalala mo pa ba?
Noong panahong, nabaling ang iyong mga mata
sa kanya
Tandang-tanda ko iyon
Lahat ng iyong atensyon ay sa kanya nakatuon
Dumating ang araw,
na nawala na ang sayaw
sa mga puso nating noon ay naliligaw
Nawala na ang sigla
na iyong nadarama
kapag kapiling mo ko sinta
Nawala ang ningning
sa iyong mga mata
kapag ako ay iyong kapiling
Alam kong mayroong nagbago
At oo, sobrang nasaktan ako
at mas lalong dumugo ang puso ko
noong sinabi mong
“wala na tayo”
Isa, dalawa, tatlo
Tatlong salita ang hiniling kong marinig
Tatlong salita rin ang nagpawala sa aking tinig
Sobrang sakit,
ang mga sugat ay tila walang makapagbibigay ng lunas
ang mga sugat ay tila panghabang-buhay na kupas
Isang araw,
aking natanaw
kayong dalawa
nagtatawanan sa may kalsada
Pigil na pigil ang mga luha ko
Pigil na pigil ang mga hinanakit ko sa’yo
Ayaw ko kasing umabot sa punto
na makasira ako ng relasyong nabuo niyo
Bagamat hindi na ako ang nasa tabi mo
At siya na ang nakayapos sa mga bisig mo
Mahal, lagi mong tatandaan na masaya ako
Kahit nakatago ako sa mga anino niyo
Pawang nasa inyong likuran at siya ang prayoridad mo sa harapan
Patuloy pa rin kitang mamahalin
Hanggang sa maubos ang hininga ko kakahiling
Hanggang sa maubos ang pasensya ko kakahintay
Kailanman ay hindi susuko sa gyera
Sa pagitan ng puso at isip ko
Na itigil na
O patuloy na ipagpatuloy pa
Isa, dalawa, tatlo
Heto na naman ako,
Magbibilang hanggang muling mapasa’yo
Magbibilang hanggang makakaya ko
Magbibilang kahit alam kong malabo na
Malabo ng maibalik ang ngiti sa iyong mga mata
Malabo ng maibalik ang iyong puso na noon ay sa akin
Isa, dalawa, tatlo
Patuloy na magbibilang
Maibalik lang ang dating tayo.
Mahal, mamahalin kita
Hanggang maubos na ang lahat ng numerong
Binabanggit ko at babanggitin ko pa.
Hanggang malagutan ng hininga,
Mamahalin pa rin kita
Isa, dalawa, tatlo…
-atarahxx ❤
Atarahxx 